Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

The truth is out there...



Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Όταν πέσει η νύχτα και τα φώτα της πόλης σιγά σιγά σβήσουν, οι δρόμοι μετατρέπονται στην μεγαλύτερη αρένα μάχης που έχεις δει ποτέ. Στρατιές ηρώων ξεχύνονται, σαν χείμαρροι, σε λεωφόρους, πλατείες και απόμερα σοκάκια για την πάταξη ακόμη και του πιο επικίνδυνου εγκληματία. Τότε είναι που κάνω και εγώ την εμφάνισή μου. Φοράω την επιβλητική μαύρη στολή μου με τα δερμάτινα μποτάκια που με στενεύουν, την απαραίτητη μάσκα για να μην με αναγνωρίσουν και πετάω από ταράτσα σε ταράτσα για να μπορείς εσύ να κοιμάσαι ήσυχος. Μπορώ να ανέβω ακόμη και στο πιο ψηλό κτίριο, μπορώ να φτάσω ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο σημείο. Αρκεί να με καλεί το καθήκον.

Το καταλαβαίνω, και είναι απολύτως φυσιολογικό, να μην πιστεύεις τίποτα από όσα σου λέω. Σίγουρα με θεωρείς τρελό ή κάποιον γελοίο που προσπαθεί να σε πείσει, πως όλα αυτά που διάβαζες από παιδί στα παραμύθια... είναι αλήθεια! Και όμως, εγώ, ο Superman, ο Batman και όλοι οι ήρωες των παιδικών σου χρόνων υπάρχουμε αληθινά. Μερικοί τώρα πια γερασμένοι, άλλοι έχουν βρει το μυστικό της αιώνιας νιότης και δε το μοιράζονται με κανέναν. Όπως και να έχει όμως, παραμένουν όλοι υπέρμαχοι του καλού.


Έχουν περάσει χρόνια, δεκαετίες, από τότε που ο πρώτος υπερήρωας έκανε την εμφάνιση του σε τούτο τον κόσμο. Δε ξέρω πολλά να σου πω για την αρχή, όπως δε ξέρω και ποιο θα είναι το τέλος. Θυμάμαι, ως παιδί ακόμα, τους γονείς μου να μου διαβάζουν ιστορίες "φίλων" και να μου διηγούνται σπουδαία ανδραγαθήματα, γενναίων υπερανθρώπων.


Ε ναι λοιπόν, είμαι και εγώ ένας από αυτούς....!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου