Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Κομμάτια γύρισα πάλι από την δουλειά. Τις τελευταίες μέρες νιώθω πάρα πολύ κουρασμένος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, βλέπω κάθε βράδυ τον ίδιο φριχτό εφιάλτη ξανά και ξανά και ξανά. Βρίσκομαι, λέει, σε ένα τεράστιο κτίριο. Τουλάχιστον 20 ορόφους ψηλό. Έχω ανέβει στην ταράτσα, στέκομαι στην άκρη και κοιτάω κάτω το κενό που απλώνεται αχανές μπροστά μου. Φοβάμαι μη πέσω, όμως νιώθω κάτι σαν ένα αόρατο χέρι να με σπρώχνει. Εγώ προσπαθώ να κρατηθώ, φωνάζω για βοήθεια, αλλά δυστυχώς δεν με ακούει κανείς. Από εκεί που στέκομαι, η πόλη όσο μπορώ να δω, μοιάζει άδεια και τα φώτα σβησμένα. Σαν να είναι ερειπωμένη, σαν να την έχουν εγκαταλείψει. Τελικά δεν τα καταφέρνω. Η δύναμη είναι πιο δυνατή και δε μπορώ άλλο να κρατηθώ. Πέφτω. Προσπαθώ να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου, αλλά μάταια. Λίγο πριν ακουμπήσω το έδαφος, ξυπνάω έντρομος και καταϊδρωμένος. Έχω αρχίσει να φοβάμαι μήπως το όνειρο βγει προφητικό.
Πάλι βγήκα χθες το βράδυ ψάχνοντας να βρω κάτι που να με συνδέει με τη γυναίκα που θέλει το κακό μου. Ρώτησα γνωστούς και φίλους μήπως ξέρουν ή έχουν ακούσει κάτι, αλλά δυστυχώς.
Λίγο πριν γυρίσω στο σπίτι μου, να ξεκουραστώ για λίγες ώρες, σε ένα σκοτεινό δρομάκι άκουσα κάτι φωνές. Όπως είναι φυσικό έσπευσα να βοηθήσω. Τότε είδα μια πανέμορφη γυναίκα, με δερμάτινη στολή να χτυπάει έναν άνδρα γύρω στα 35-40, καλοντυμένο, που κρατούσε έναν χαρτοφύλακα στο χέρι. Με το που με είδε, του έδωσε την χαριστική βολή και έτρεξε γρήγορα να φύγει. Προσπάθησα να την ακολουθήσω. Σκαρφάλωσε στον τοίχο χωρίς καθόλου δυσκολία και μετά πήδηξε στην ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας. Την πρόλαβα. Μονομαχήσαμε για λίγο. Μου είπε ότι έπρεπε να φύγει, για να "τελειώσει μια δουλειά" και ότι δεν μπορεί να ασχοληθεί μαζί μου. Εγώ έμεινα αποσβολωμένος να την βλέπω να φεύγει μακρυά. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα. Θεέ μου, είναι τόσο όμορφη...
Η μεγάλη προφήτης μου είχε πει μια φορά, πως μια γυναίκα θα μου αλλάξει τη ζωή. Μήπως εννοούσε για κακό;
Κομμάτια γύρισα πάλι από την δουλειά. Τις τελευταίες μέρες νιώθω πάρα πολύ κουρασμένος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, βλέπω κάθε βράδυ τον ίδιο φριχτό εφιάλτη ξανά και ξανά και ξανά. Βρίσκομαι, λέει, σε ένα τεράστιο κτίριο. Τουλάχιστον 20 ορόφους ψηλό. Έχω ανέβει στην ταράτσα, στέκομαι στην άκρη και κοιτάω κάτω το κενό που απλώνεται αχανές μπροστά μου. Φοβάμαι μη πέσω, όμως νιώθω κάτι σαν ένα αόρατο χέρι να με σπρώχνει. Εγώ προσπαθώ να κρατηθώ, φωνάζω για βοήθεια, αλλά δυστυχώς δεν με ακούει κανείς. Από εκεί που στέκομαι, η πόλη όσο μπορώ να δω, μοιάζει άδεια και τα φώτα σβησμένα. Σαν να είναι ερειπωμένη, σαν να την έχουν εγκαταλείψει. Τελικά δεν τα καταφέρνω. Η δύναμη είναι πιο δυνατή και δε μπορώ άλλο να κρατηθώ. Πέφτω. Προσπαθώ να χρησιμοποιήσω τις δυνάμεις μου, αλλά μάταια. Λίγο πριν ακουμπήσω το έδαφος, ξυπνάω έντρομος και καταϊδρωμένος. Έχω αρχίσει να φοβάμαι μήπως το όνειρο βγει προφητικό.
Πάλι βγήκα χθες το βράδυ ψάχνοντας να βρω κάτι που να με συνδέει με τη γυναίκα που θέλει το κακό μου. Ρώτησα γνωστούς και φίλους μήπως ξέρουν ή έχουν ακούσει κάτι, αλλά δυστυχώς.
Λίγο πριν γυρίσω στο σπίτι μου, να ξεκουραστώ για λίγες ώρες, σε ένα σκοτεινό δρομάκι άκουσα κάτι φωνές. Όπως είναι φυσικό έσπευσα να βοηθήσω. Τότε είδα μια πανέμορφη γυναίκα, με δερμάτινη στολή να χτυπάει έναν άνδρα γύρω στα 35-40, καλοντυμένο, που κρατούσε έναν χαρτοφύλακα στο χέρι. Με το που με είδε, του έδωσε την χαριστική βολή και έτρεξε γρήγορα να φύγει. Προσπάθησα να την ακολουθήσω. Σκαρφάλωσε στον τοίχο χωρίς καθόλου δυσκολία και μετά πήδηξε στην ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας. Την πρόλαβα. Μονομαχήσαμε για λίγο. Μου είπε ότι έπρεπε να φύγει, για να "τελειώσει μια δουλειά" και ότι δεν μπορεί να ασχοληθεί μαζί μου. Εγώ έμεινα αποσβολωμένος να την βλέπω να φεύγει μακρυά. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα. Θεέ μου, είναι τόσο όμορφη...
Η μεγάλη προφήτης μου είχε πει μια φορά, πως μια γυναίκα θα μου αλλάξει τη ζωή. Μήπως εννοούσε για κακό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου