Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Some friends are forever... (Last part)

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Δυο ημέρες αργότερα τα πράγματα φαίνονταν να πηγαίνουν προς το καλύτερο. Είχε ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις του και ήταν πλέον σε θέση να μετακινείται χωρίς τη βοήθειά μου. Οι πληγές είχαν αρχίσει να επουλώνονται και η σκισμένη στολή έμοιαζε σαν καινούρια. Όλα είχαν αρχίσει να παίρνουν και πάλι το δρόμο τους. Ένα πράγμα μόνο με προβλημάτιζε. Ποιός ήταν αυτός που είχε τη δύναμη να του κάνει κάτι τέτοιο;

Τον ρώτησα, αν και στην αρχή δε θέλησε να μου πει. Το μόνο που μονολόγησε ήταν ότι αυτός... θα το πληρώσει!

Από εκείνη τη μέρα δε τον ρώτησα ξανά, δεν ήθελα να επιμείνω. Αργότερα έμαθα για ένα μεγάλο στέλεχος της μαφίας που βρέθηκε νεκρός στη τάφρο που είχε σκάψει μπροστά από το σπίτι του. Είπαν ότι έπεσε κατά λάθος, αλλά εγώ κατάλαβα τι είχε συμβεί.

Βέβαια, όλα αυτά ανήκουν πια στο παρελθόν. Αυτή τη φορά που χρειάστηκα εγώ τη βοήθειά του, ήταν, όπως περίμενα, στο πλευρό μου. Βέβαια, αυτή η φορά ήταν από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Μπορεί η μάχη εναντίον του εγκλήματος να είναι πλέον η καθημερινότητά μου, όμως ποτέ δεν μου είχε τύχει κάτι τέτοιο. Ο φίλος έκανε τη δουλειά του, και τώρα ήξερα ότι έπρεπε να κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να ξεφύγω. Δε θα είναι όμως τόσο εύκολο... Πρέπει να φανώ δυνατός!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου